Kowanówko dawniej
Kowanówko, to urokliwa wieś sołecka położona na północno-wschodnich rogatkach powiatowego miasta Oborniki. Znajduje się na lewym brzegu malowniczej rzeki Wełny, przy wylocie drogi krajowej nr 11 w kierunku Piły i Koszalina. Powierzchnia sołectwa zajmuje 321,58 ha. Na początku swojego istnienia, wieś była typowo szlachecka, dopiero później stała się własnością wójtów obornickich.
W 1857 roku, prowincja i folwark należały już do doktora Józefa Żelazko, który założył w starym gmachu zakład leczniczy dla alkoholików i nerwowo chorych, przyjmujący jednorazowo 30 mężczyzn i 20 kobiet. Terapia, opierała się na wykorzystaniu wód leczniczych z odkrytego w 1789 roku źródła Św. Jakuba i właściwości mikroklimatu okolic Kowanówka. Nadmienić należy, że placówka, przy licznych zmianach profilu i organizacji leczenia, przetrwała burze dziejowe i z powodzeniem funkcjonowała do dnia likwidacji szpitala, w październiku 2007 roku.
Wspomniane wcześniej źródło Św. Jakuba, nadal wypływa na terenie renomowanego gospodarstwa agroturystycznego państwa Hanny i Andrzeja Krzyżostaniaków, przy ul. Malinowej.
W okresie międzywojennym, uzdrowisko ”Miłowody” posiadało 100 łóżek i leżało w prastarym, rozległym 15 hektarowym parku. Niegdyś, popularnie nazywane było ”Krynicą Wielkopolski ”.
W 1934 roku, było wyposażone już w kanalizację, centralne ogrzewanie, elektryczne oświetlenie oraz rentgen i elektrokardiograf. Stosowano kinezyterapię oraz kąpiele lecznicze: solankowe, igliwiowe, kwasowęglowe. Leczono tu także schorzenia przewodu pokarmowego, choroby przemiany materii, reumatyzm, ischias, artretyzm, schorzenia serca i naczyń krwionośnych, choroby układu nerwowego, stany wyczerpania, cukrzyce, dolegliwości kobiece, stany zesztywnienia stawów, schorzenia gardła i krtani.
Oprócz profesora Jana Żniniewicza, konsultanta uzdrowiska i znanego baleonologa, pracowali tu tak znani lekarze, jak m.in. dr Franciszek Łazarewicz, czy dr Włodzimierz Ambroziewicz, który poprzednio prowadził zakład wodoleczniczy w Zakopanem. W uzdrowisku ”Miłowody”, zwanym też „leśną stacją klimatyczną”, leczyło się wówczas i wypoczywało wielu znanych, majętnych ludzi, stanowiących ówczesną elitę społeczną, kulturalną i towarzyską. Z ich pobytami w uzdrowisku do dziś nieodłącznie związane są liczne opowiadania, anegdoty i legendy.
W okresie międzywojennym, ze stacji kolejowej w Obornikach odprawiano miesięcznie dwa wagony butelek z wodą, ze źródła Św. Jakuba do Francji, jako wodę o wyjątkowych właściwościach leczniczych. Okoliczni różdżkarze, do dziś potwierdzają jej pozytywne oddziaływanie na organizm.
Kowanówko dziś
to wieś będąca bezpośrednim przedmieściem Obornik. Przy 25 ulicach zlokalizowanych jest 406 gospodarstw domowych. Wieś jest całkowicie stelefonizowana, zwodociągowana, zgazyfikowana i skanalizowana. Połączona jest z Obornikami utwardzonym ciągiem pieszo – rowerowym, biegnącym wzdłuż trasy krajowej nr 11. Zapewnia on bezpieczny i bezkolizyjny ruch pieszych i rowerzystów do Obornik i z Obornik. Na terenie wsi swoją siedzibę mają 104 podmioty gospodarcze różnych branż.
Rada Sołecka Wsi Kowanówko dysponuje salą wiejską na 60 osób z zapleczem kuchenno-sanitarnym i ogrzewaniem gazowym, którą wynajmuje na różne okolicznościowe uroczystości, spotkania i imprezy publiczne, prywatne, rodzinne, zarówno dla mieszkańców wsi jak i osób z innych miejscowości. Na terenie Szpitala Rehabilitacyjno- Kardiologicznego w Kowanówku oraz w łączniku przy sali wiejskiej’ funkcjonują kaplice Rzymsko-Katolickie, w których w każdą niedzielę odprawiane są Msze Św. przez kapłanów z parafii Kościoła Św. Józefa w Obornikach, której kaplice podlegają.
Wieś jest znana z tego, że na jej terenie zamieszkuje wiele znanych postaci życia publicznego, organów władzy i establishmentu społecznego.
Przy ul. Miłowody na wysokiej skarpie rzeki Wełny stoi podniesiony z ruin i pięknie odrestaurowywany przez nowych właścicieli państwa Annę i Jacka Jaroszewskich, pałac wraz z otoczeniem z końca XIX wieku. Wzniesiony na miejscu poprzedniego z XVIII wieku. Eklektyczny o rozbudowanej w nadmiarze bryle, posiada dwie wieże zwieńczone dachem stożkowym i blankami oraz szereg ozdób na elewacjach. Obok oficyna z końca XIX wieku w podobnym stylu.
Więcej na www.oborniki.pl (Źródło)